Gesoigneerd zijn

Toen ik vele vele jaren veel op de racefiets zat, was het een goed gebruik de benen te scheren en met massage-olie in te smeren. Men noemde dat gesoigneerd zijn.
Waarom ? Ik zou je het je niet kunnen vertellen, maar het zag er wel strak uit, die glanzende aandrijfstangen. Je wilt er bij horen, tenslotte moet je ergens bij horen. Voor de buitenwereld was er altijd een lulverhaal met iets over valpartijen en dat het ontstekingen zou voorkomen bij ernstige schaafwonden. Natuurlijk wisten we wel beter, het was een geheime afspraak, de "echte renners" herkennen elkaar op die manier. Er was geen grotere vernedering denkbaar dan te worden ingehaald door een fietser met ongeschoren, harige benen.

Een dilemma voor mij was altijd, waar houdt men op met scheren ?
Ik had besloten dat de grens de onderkant van mijn koersbroek zou zijn, het punt zou zijn waar het domein van het scheermes zou stoppen. Dat leek me heel redelijk. Kun je je voorstellen wat er dan gebeurd ? Zelfs als je je onderbroek laat zakken, blijft er een soort van harige koersbroek over. Niet echt sexy.

Om met de met de "Man bijt hond" Babbelbox vraag te komen: "Waar houdt u op met scheren ?"
Natuurlijk zijn alle mannen tegenwoordig "gesoigneerd", die hoeven niet mee te doen met deze poll, echte mannen zijn harig en ruiken zuur en scheren selectief, of sla ik nu de plank volledig mis ?