Krekels

Gerard had groene vingers, alles wat hij aanraakte groeide, inclusief de wietplanten en paddestoelen. Zijn mind was in sync met de natuur.

In zijn hele kleine kamertje stond niet veel, een kast, een bed, een Rickenbacker en een dikke basversterker. Als we beiden stonden paste ik met mijn gitaar ook nog net in die kamer. Gerard had een kameleon gekocht, zo'n raar beest met een lange tong en ogen die onafhankelijk van elkaar kunnen rondtollen. Ik had er helemaal niets mee, dat geval moest natuurlijk ook gevoerd worden. Insecten en het liefst krekels, die werden bewaard in een plastic doosje waarvan de doorzichtige deksel was geperforeerd om de krekels van de nodige zuurstof te voorzien.

Als de ouders het huis verlieten, gingen wij daar altijd repeteren, een dikke joint en jammen maar. Het was weer zover, ik struikelde, wat gezien het formaat van het kamertje al een heuse prestatie was en kon me nog net vastklampen aan de kast, waar de doos met krekels prompt naar beneden viel. De doos opende zich in de val en de krekels hervonden hun vrijheid en zwermden uit door het hele huis. Omdat het vangen niet te doen was hebben we ons maar op ons gemak in de woonkamer genesteld en staken we onder het genot van het mediterrane krekelgetjilp nog een paar joints op.

De kameleon zou het smerige werk vanzelf wel doen.